به گزارش مشرق،
۱- می‌نویسم: بیا نگاه کنیم به درخت‌هایی که فکر می‌کنند، درخت‌هایی که چهره شاد یک راوی به جای برگ از آن می‌ریزد. نگاه کنیم به آسمان که هر شب گردنبند نقره‌ای ستاره‌ها را به گردن ماه می‌اندازد. نگاه کنیم به ابری که با کفش‌های روشن باران در آسمان قدم می‌زند. بیا پیراهن خستگی را روی شانه باد بیندازیم. بیا کنار یک گل سرخ عاشقانه بخوابیم، بخوابیم تا بیداری کمی استراحت کند.
۲- می‌نویسم: دیگر نه گنجشک‌های ساده صبح را نگاه می‌کنم، نه درخت‌هایی را که با دست‌های چوبی برای خاک شال سبز می‌بافند. دیگر عطر هیچ نگاهی عاشقم نمی‌کند. این باغچه یک گل سرخ داشت آن هم تو بودی. انتظارسخت است، انتظار یعنی خواب قرنی در دل دقیقه‌هاست. باور کن عشق یعنی درخت که من باشم و پرنده که تو باشی.
3- می‌نویسم: دیگر ایمان آورده‌ام همین فاصله تاریک یک‌روز تو را تا نزدیکی همین حوالی خواهد کشاند و تو می‌آیی با گلدانی که تمام یک صبح آبی را با یک گل سرخ قسمت کرده است.
۴- می‌نویسم: به زودی در لیوان آبی روز کمی آفتاب خواهم ریخت و به دستت خواهم داد. به زودی همین کلمه‌ها به جای من تو را خواهند بوسید. به زودی حدس تازه باران همه جا را سبز خواهد کرد و شهرزاد فروردین با تاجی از گل سرخ دست‌های خدا را در خاک ادامه خواهد داد، تا آدمی از برکه‌های روشن دور آب بنوشد، تا بهار روی بوم زمین چهره خدا را با قلم ساده عشق نقاشی کند.
۵- می‌نویسم: بهار که از راه می‌رسد آسمان با همان روسری آبی‌اش پایین می‌آید و دست خاک می‌رسد به ماه. بهار که می‌شود فروردین با چشم‌های نازش که سرمه سبز کشیده است جهان را عاشقانه در آغوش می‌گیرد و دهان همه ثانیه‌ها از بوسه معطر می‌شود. بهار که می‌رسد رود با قلم آبی روی تن خاک از شوق پرستو و خنکای سبزه می‌نویسد.
۶ - می‌نویسم: عاشقانه برای تو برای همه برای این خاک عبیر آمیز پاک: لب‌های تو سوره سوره تفسیر خداست / چشمان تو بی‌ریا‌تر از آینه‌هاست /ای سبز‌ترین سبز‌ترین سبز‌ترین / سیمای تو سین هشتم سفره ماست / می‌نویسم: آیینه روزگار لبخند خداست / آرامش سبزه زار لبخند خداست / از عطر نگاه باغ‌ها دانستم / نام دگر بهار لبخند خداست. می‌نویسم نوروز یعنی تعظیم جهان به کوروش به تخت جمشید به ایران. نوروز هدیه خدا به قوم ایرانی است. جشن شادی و لبخند بر همه خوبان پارسی مبارک باد.
منبع: روزنامه آرمان امروز
۱- می‌نویسم: بیا نگاه کنیم به درخت‌هایی که فکر می‌کنند، درخت‌هایی که چهره شاد یک راوی به جای برگ از آن می‌ریزد. نگاه کنیم به آسمان که هر شب گردنبند نقره‌ای ستاره‌ها را به گردن ماه می‌اندازد. نگاه کنیم به ابری که با کفش‌های روشن باران در آسمان قدم می‌زند. بیا پیراهن خستگی را روی شانه باد بیندازیم. بیا کنار یک گل سرخ عاشقانه بخوابیم، بخوابیم تا بیداری کمی استراحت کند.
۲- می‌نویسم: دیگر نه گنجشک‌های ساده صبح را نگاه می‌کنم، نه درخت‌هایی را که با دست‌های چوبی برای خاک شال سبز می‌بافند. دیگر عطر هیچ نگاهی عاشقم نمی‌کند. این باغچه یک گل سرخ داشت آن هم تو بودی. انتظارسخت است، انتظار یعنی خواب قرنی در دل دقیقه‌هاست. باور کن عشق یعنی درخت که من باشم و پرنده که تو باشی.
3- می‌نویسم: دیگر ایمان آورده‌ام همین فاصله تاریک یک‌روز تو را تا نزدیکی همین حوالی خواهد کشاند و تو می‌آیی با گلدانی که تمام یک صبح آبی را با یک گل سرخ قسمت کرده است.
۴- می‌نویسم: به زودی در لیوان آبی روز کمی آفتاب خواهم ریخت و به دستت خواهم داد. به زودی همین کلمه‌ها به جای من تو را خواهند بوسید. به زودی حدس تازه باران همه جا را سبز خواهد کرد و شهرزاد فروردین با تاجی از گل سرخ دست‌های خدا را در خاک ادامه خواهد داد، تا آدمی از برکه‌های روشن دور آب بنوشد، تا بهار روی بوم زمین چهره خدا را با قلم ساده عشق نقاشی کند.
۵- می‌نویسم: بهار که از راه می‌رسد آسمان با همان روسری آبی‌اش پایین می‌آید و دست خاک می‌رسد به ماه. بهار که می‌شود فروردین با چشم‌های نازش که سرمه سبز کشیده است جهان را عاشقانه در آغوش می‌گیرد و دهان همه ثانیه‌ها از بوسه معطر می‌شود. بهار که می‌رسد رود با قلم آبی روی تن خاک از شوق پرستو و خنکای سبزه می‌نویسد.
۶ - می‌نویسم: عاشقانه برای تو برای همه برای این خاک عبیر آمیز پاک: لب‌های تو سوره سوره تفسیر خداست / چشمان تو بی‌ریا‌تر از آینه‌هاست /ای سبز‌ترین سبز‌ترین سبز‌ترین / سیمای تو سین هشتم سفره ماست / می‌نویسم: آیینه روزگار لبخند خداست / آرامش سبزه زار لبخند خداست / از عطر نگاه باغ‌ها دانستم / نام دگر بهار لبخند خداست. می‌نویسم نوروز یعنی تعظیم جهان به کوروش به تخت جمشید به ایران. نوروز هدیه خدا به قوم ایرانی است. جشن شادی و لبخند بر همه خوبان پارسی مبارک باد.
منبع: روزنامه آرمان امروز
